Simus igitur contenti his.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Vide, quaeso, rectumne sit. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Duo Reges: constructio interrete. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Coniunctio autem cum honestate vel voluptatis vel non
dolendi id ipsum honestum, quod amplecti vult, id efficit
turpe.

Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Ita nemo beato beatior. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

De hominibus dici non necesse est. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Bork: Quonam modo?
Bork: Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Confecta res esset.: Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Non semper, inquam;: Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.
Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Summum a vobis bonum voluptas dicitur.
Primum divisit ineleganter;
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Sic est igitur locutus: Quantus ornatus in Peripateticorum disciplina sit satis est a me, ut brevissime potuit, paulo ante dictum.